In Amsterdam herbergt station Zuid een gratis fietsenstalling. De plaatselijke rode gemeenteraad denkt wellicht dat de mensen die in dit stukje Amsterdam werken een gratis fietsenstalling kunnen gebruiken. Betrokken personeel in de vorm van Melkert banen leiden deze hectische en succesvolle fietsenberging in goede banen. Nou ja goede banen, en ik weet het klinkt oubollig, maar velen parkeren zijn/haar fiets waar dat het lukt. Schots en scheef op de weg, net zo makkelijk voor de brandslang en nooduitgang. Het was mij al een aantal keren opgevallen (en ik redeneer vanuit; 1x is een incident, 2x opvallend en 3x een patroon) In een goede bui vroeg ik daarom een medewerker of hij open stond voor een tip; hij knikte bevestigend. Al wijzend naar de fietsen op het pad schetste ik de mogelijk situatie bij een brand, ook voor hemzelf. Levensgevaarlijk!. Mijn tip: Zet de betreffende fietsen eens apart zodat mensen deze speciaal moeten afhalen wat snel afleert. Hij gromde ‘ik zal het tegen mijn baas zeggen’. Ik had nog niet echt het gevoel dat hier wat ging gebeuren. Maar schijn bedriegt, de afgelopen weken is het een stuk beter op Zuid. Zou het dan toch? continue verbeteren?
Waar ik mij ook over verbaas zijn uiteraard de veelheid aan olympische medailles, hoe doen we dat, waar komt dat gigantische krachtsverschil ineens vandaan? Aan de andere kant gebeuren veel belangrijkere dingen. Op de pleinen in de Oekraïne waar nog geen 2 jaar geleden oranje supporters aan het hossen waren worden nu veldslagen gehouden, mensen in elkaar geslagen en neergeschoten. Zo dichtbij en wij kunnen realtime meekijken via camera’s op het plein. Wie bepaalt eigenlijk wanneer ‘oppositie’ net als in Syrië overgaat in ’terroristen’? zo dichtbij ligt dat bij elkaar. Ik vrees dat de nieuwe machthebbers niet minder corrupt of egoïstisch zijn. Daarbij hebben wij als westerse landen helaas al te vaak laten zien dat we niet onze verplichting nakomen mocht Rusland de gaskraan dichtdraaien of misschien zelfs de Oekraïne binnenvallen. Verbazend knap hoe wij de andere kant op kunnen kijken.
Maar goed ik dwaal af naar ‘ver van mijn bed’ verbazingen. Dichter bij huis en jou vast ook bekend is de voortdurende email 
stoornis van bijna iedere kantoorbaan. De hele dag door berichten die zich opdringen als urgent. Door deze uitvinding is ons werk meer transparant geworden, echter heeft het een enorme ‘slack’ in onze tijdsbesteding gebracht. Denk maar eens aan alle Carbon Copy (CC) mails die je per dag ontvangt, niet voor jou bedoelt maar je ontvangt en leest ze wel. Of iedere keer dat je een mail krijgt zo’n knipperend neurotisch pop-up op je scherm. Het schijnt bewezen te zijn dat het ‘even’ lezen en in ieder geval 3 minuten kost om verder te gaan met de eerder gestarte activiteit. Volgens mij weet iedereen dat het veel effectiever is om 3 keer per dag je email te lezen en direct af te handelen, toch doen maar weinigen. De voordelen van tijdswinst, minder stress en meer in control zijn wegen blijkbaar niet op tegen onze nieuwsgierigheid naar een ontvangen mailtje. Verbazende wereld leven we, kun je een blog mee vullen.
