Veranderingen zijn een gegeven en komen vaker geruisloos en traag dan plotsklaps en radicaal. Afgelopen week ben ik naar het concert van Bastille in de HMH geweest. Ook de concertbeleving is in de loop der jaren langzaamaan veranderd.
Al bij binnenkomst het eerste verschil. Ik word oud. Tussen de groupies staan wat verdwaalde vaders en moeders mij vragend aan te kijken. Gemiddelde leeftijd is zo rond de 20 gok ik. Als we netjes naar de garderobe worden begeleid komen we langs een standje dat earplugs verkoopt. Ook zo iets, vroeger was je zeker niet cool met oordopjes. Boven zag je dan dopjes, beneden vaak geitenwollen sokken. Nu is dat heel anders, en bijna volledig tegenovergesteld, de dopjes zijn op festivals en concerten vaak al binnen enkele uren uitverkocht. Mijn gedachte; als de meerderheid van het publiek dopjes in zijn oren heeft, wellicht een idee om de muziek wat zachter te zetten.
Naast het daadwerkelijk muzikale optreden is de show zelf misschien wel belangrijker dan ooit. Blijkbaar zo belangrijk dat ik niet eens heb kunnen zien hoe de bandleden van Bastille eruit zien. Dit kwam door meer licht van achter dan gericht op de artiesten. Je zit letterlijk met je ogen te knipperen. Daarbij werden de leden ook niet voorgesteld. Wat volgens mij tijdloos is is de vraag aan het publiek; ‘Amsterdam how are you doing?’
Interactie met de zaal is een van de belangrijkste veranderingen ten opzichte van vroeger. Het ondersteunt het onderscheid met een goede dolby digital set thuis. Bij Bastille bestond die interactie vooral uit een wandeling door de zaal. De leadzanger kreeg het voor elkaar om achter een beveiliger aan te lopen en tegelijk zijn meest zuivere nummer te zingen, opvallend was dat we daarbij niets hoorden van de gillende groupies waar hij langs liep. Kleine verbazing. Daarna een trend die geen dance- of popconcert achterwege blijft, de ‘zitten-zitten-zitten-sta act’. Het gaat zo: De band vraagt aan de hele zaal om te gaan zitten of hurken, dan zo lang mogelijk volhouden en dan op het teken springt iedereen op en blijft springen. Leuk om te zien van boven, en grappig om te doen. Sommigen overdrijven waardoor je op een gegeven moment oud Hollands hoofd-schouder-knieën-teen aan het uitvoeren bent. Ook het fenomeen ‘Selfie’ (ik dacht lange tijd dat dat over de ex van van der Vaart ging) bleef niet achter. Met zijn allen zwaaien naar de iphone van het voorprogramma.
De mobiele telefoon heeft sowieso een mindshift voor de bezoekers opgeleverd. Vooraf zie je iedereen Twitteren, Facebook checken en foto’s maken. Tijdens het concert staat een meute met de armen en telefoon continue in de lucht. Kan mij niet van de indruk onttrekken dat al dit gefilm afleid van het moment, daar waar je (vroeger) voor ging; Optimaal genieten van je favoriete band. Aan de andere kant, als je met dit filmpje nog 5 avonden kunt nagenieten thuis.
Vroeger was het zeker niet beter, wel anders. Het is nuttig om je af en toe te beseffen dat alles om ons heen (onbewust) verandert. Dat wetende helpt wellicht om hier in mee te gaan, het is hoogmoed om te denken dat je het kunt stoppen.
And that’s the way it is!!!!