‘Zeg wat je doet, en doe wat je zegt’ is voor mij persoonlijk een heel belangrijke norm bij het samenwerken. Dat is alleen wel heel lastig als jouw gesprekspartner koning(in) is in vage teksten en positief verhullen.
Stel je de volgende situatie eens voor; Je hebt specifieke duidelijke afspraken gemaakt, deze op papier gezet en aan alle deelnemers verzonden. Een week later krijg je een telefoontje en aan de andere kant van de lijn zegt iemand; ‘hoe zat het ookalweer met die en die lijst, ik heb het even niet scherp’.
Wat doe jij? Ga je het opzoeken, uitleggen? Je weet namelijk zeker dat deze vraag beantwoord is en zelfs per mail is bevestigd.
Sinds kort vraag ik wat diegene wel scherp heeft. Alle keren kreeg ik als antwoord een nadenktoon en een antwoord in de trant van: ‘eigenlijk heb ik helemaal geen idee’. Prima, no problem maar ik heb dan liever dat je dat zegt. Kunnen we gelijk samen naar een oplossing werken.
Heb je toevallig de ouderwets sterke en scherpe oudejaar conference van Theo Maassen gezien? (Terwijl ik dit schrijf besef ik mij dat ik jou nog niet de allerbeste wensen voor 2014 heb toegewenst, dus hierbij). Heel vaak zei hij in zijn show, ‘als ik heel eerlijk ben’. Wat denk jij als je dat iemand hoort zeggen? Een paar mogelijke richtingen: Of hij was in alle eerdere verhalen de hele boel bij elkaar aan het liegen. Of het volgende wat hij gaat zeggen is heel onprettig, als het zo’n inleiding nodig heeft? Allemaal niet erg positief als je het mij vraagt. Wat mij dan boeit is de vraag of mensen zich bewust zijn van het gebruik van zo’n inleiding.
Deze voorbeelden van formuleren kunnen worden beschouwd als slim en positief ingesteld of misschien aan de andere kant lui en conformerend aan de dagelijkse spreektaal die over gaat tussen frequente gesprekspartners. Het is makkelijker om woorden en uitdrukkingen over te nemen, dan een verduidelijkende vraag te stellen en anderen bewust maken van het eigen verhullend en soms holle taalgebruik.
Mijn laatste voorbeeld komt net binnenvliegen en wil ik je daarom niet onthouden. Gisterenmiddag ontving ik een mail van 
David Lloyd. Denk de duurste sportclub van Amsterdam. Ooit heb ik ze geliked op Facebook en nu weten ze mij bij iedere afvalronde weer te vinden. De mail bood mij als gewaardeerde klant om 2 maanden (van de 12) gratis te komen sporten. Tot zover heel nobel, je wordt overigens doodgegooid met deze ‘nobelheid’ want er zijn tegenwoordig meer fitnessclubs dan shoarmazaken en kappers tezamen maar dat terzijde. Tot mijn verbazing kreeg ik zojuist nog een mail van deze sportvereniging. Daarin boden zij excuses dat ik dat aanbod had ontvangen, was niet voor mij bedoeld. Foutje… Maar omdat ze het zo vervelend vonden geldt het aanbod toch wel?!?! Kan iemand mij uitleggen, met welke reden stuur je mij dan nog de excuusmail?
Blijf vragen wat mensen echt bedoelen, zorg dat je zoveel mogelijk op dezelfde lijn zit en help elkaar met duidelijke taal. Maakt het leven echt veel makkelijker.
Het wordt een jaar vol verbazingen !
)
